Martha Nussbaum (1947) was het niet zo eens met vergelding als een belangrijk doel van het straffen. Zij zei: het verleden kun je niet meer veranderen. Waarom zou je dan straffen uitdelen, die erop gebaseerd zijn alsof dat wel kan? Voorbeeld: als iemand jouw dochter vermoordt, en jij vermoordt vervolgens de moordenaar op jouw dochter, dan verandert dat niets aan het feit dat jouw dochter al overleden is.
Het doel van straffen is volgens Nussbaum daarom om de toekomst vorm te geven. De beste straffen zijn die straffen, die ervoor zorgen dat dergelijke misdaden in de toekomst niet meer mogelijk zijn of ze in elk geval sterk ontmoedigen. Dat kun je het beste doen, door te kijken naar hoe de samenleving is ingericht. Rutger Bregman had ditzelfde grotere idee: als je ervoor zorgt dat de samenleving zo in elkaar zit, dat mensen vrij en gelukkig kunnen en morgen zijn, dan voorkom je een heleboel problemen.
Zo is het volgens Nussbaum bijvoorbeeld belangrijk dat je de jeugd goed opvoedt en goed opleidt, en ervoor zorgt dat mensen gelukkig kunnen zijn met hun leven, en kunnen doen en kiezen wat zij willen. Als al deze voorwaarden voor mensen om hun mogelijkheden te ontwikkelen goed op orde zijn in een samenleving, hebben mensen vanzelf geen reden meer om crimineel te worden!
Auteur: Caitlin Ionescu