In het oude Athene van Griekenland stond Socrates bekend als een wijze, en soms irritante, man. We kennen Socrates als diegene die het socratisch gesprek als manier van leven belichaamde. Daarnaast was Socrates ook de leermeester van Plato. Socrates werd in Athene veroordeeld tot de doodstraf voor het bederven van de jeugd. Hij vreesde de dood niet en dronk na een laatste socratisch gesprek zelf kalm de gifbeker leeg.
Waarom vreesde Socrates de dood niet?
Socrates wist zelf niet wat er na de dood gebeurde, maar ging er vanuit dat er twee opties waren.
- De dood is een slaap zonder dromen.
- De dood is een overgang naar een nieuw soort leven.
De opties
Stel je voor, de dood is een slaap zonder dromen, optie 1.
Daarmee is de dood zelf niets om te vrezen. Van een slaap zonder dromen merk je immers helemaal niets. Kun jij je slaap nog herinneren wanneer je niet gedroomd hebt?
Stel je voor, de dood is een overgang naar een nieuw soort leven, optie 2.
Ook dan is de dood niets om te vrezen, stelt Socrates. Het nieuwe leven zal in ieder geval zonder je lichaam zijn, die vergaat op aarde. Het is dan in ieder geval een nieuw leven zonder je lichaam.
Dat laatste is voor Socrates wel belangrijk, want zonder lichaam heb je nog wel een geest of een ziel. Voor Socrates is het daarom belangrijk om je geest/ziel te trainen, hoe beter je geest getraind is, hoe meer je eraan hebt! Als je goed wilt worden in zwemmen, moet je veel gaan zwemmen. Als je goed wilt worden in denken, moet je veel nadenken. De reden om veel te filosoferen!
Optie 1 of optie 2?
Welke van de twee opties het geval is, dat wist Socrates ook niet. Maar om in ieder geval goed voorbereid te zijn, filosofeerde hij veel. Hij filosofeerde zoveel dat het, ironisch genoeg, de doodstraf opleverde…