De stomme van Kampen
Er gebeurt erg veel op deze afbeelding: mensen schaatsen, struikelen, duwen elkaar op sleeën of zitten zomaar wat te kijken. De kunstenaar die het geschilderd heeft, maakte het druk en vol. De schilder, Hendrick Avercamp, werd 'de stomme van Kampen' genoemd. Hij kon niet spreken. Misschien wilde hij daarom alle dingen laten zien die hij gezien had. Hij kon zo: 'Kijk eens' zeggen met zijn schilderijen in plaats van met woorden.
Zie je die jongen sneeuwballen gooien naar een meisje en zie je die slee, getrokken door een paard, over het ijs glijden? Zie je dat die man een vrouw haar schaats onderbindt? Als je heel goed kijkt zie je iemand uit het raam kijken. Heel ver weg.
Het schilderij is maar 41 cm in doorsnee en toch is het zo duidelijk dat je alles goed kunt zien, zelfs veraf. Het lijkt wel of je door een teleskoop kijkt. Kijk, daar ver weg staat een kerk en de mensen lijken wel kilometers ver over het ijs te lopen. Om deze diepte en afstand te krijgen schilderde Hendrick Avercamp grote figuren en bomen vooraan op het schilderij en liet al het andere kleiner worden. Afstand en diepte in een schilderij heet perspectief.
Kijk nog eens! Zie je de man rechts vooraan gehurkt bij de boom? De voorkant van een schilderij heet voorgrond.
En zie je dat groepje grote mensen dansen? Zij staan in het midden van het schilderij.
Dan staat er dat kasteel en verderop de kerk, nog meer mensen en nog een slee. Deze kleinere figuren vormen de achtergrond.
Hiernaast zie je de drie plans in het schilderij.
